Over media en andere bureaucratische toestanden
Door: Mitra
Blijf op de hoogte en volg Mitra
28 Maart 2006 | Rusland, Moskou
De laatste week in the 'Venice of the North' (alhoewel ik hier soms ook wat Amsterdamse stuiptrekkingen krijg wanneer ik het zoveelste bruggetje over de gracht beklim) is ingetreden. Hoe snel kan de tijd gaan; ik heb het gevoel dat hier nog zo veel moet beleven. De Russische bureaucraten hebben echter nog nooit gehoord van het verlengen van een visum. Wel kun je opnieuw een visum aanvragen, maar daarvoor moet je naar een EU-lidstaat afreizen, een heleboel Roebels op tafel gooien en nog eens een aantal dagen wachten. Op 1 april zal ik dus met pijn in mijn hart het grootste land ter wereld worden uitgeschopt. En de bus brengt me naar Estland's hoofdstad Tallinn.
Het grootste land ter wereld, ja. En een land dat nog altijd enorm in beweging is, niet alleen economisch en politiek, maar vooral ook humanitair. Al een paar maanden gaan er berichten de wereld in over racistische aanslagen in Rusland. Afrikaanse studenten worden vermoord, Uzbekse of Tadzikse kinderen bedreigd. Een paar weken geleden las ik een artikel over de AntiFA, een anti-fascistische organisatie die in Rusland bijna net zo groot is als de neo-nazistische bewegingen. Deze punkers en skinheads (die hun subcultuur willen beschermen) hebben het gemunt op de racisten die door heel Rusland actief zijn, en gebruiken daarbij dezelfde middelen als hun gewraakten. De twee groeperingen ontmoeten elkaar vaak via internet en organiseren ergens in de binnenlanden soort fightclub-achtige taferelen, waarbij het nodige bloedvergieten gepaard gaat. Ik kreeg er een ajax-ado gevoel bij, alleen vermoed ik dat die Russen wat minder waarde hechten aan een mensenleven(plus dat kalashnikovs hier nog voor een habbekrats te verkrijgen zijn)...
Ik zit in het Stroganov-telefoon-cafe (heus, je kunt er daadwerkelijk naar een ander tafeltje bellen met een ongelooflijk antieke telefoon, maar dat is een ander verhaal), waar ik de St. Petersburg Times voor me heb liggen. De Times is, behalve internet, de enige nieuwsbron vindbaar in een taal die ik kan lezen. Hij komt zo'n drie keer per week uit en ik ben er altijd als de kippen bij. Het nieuws richt zich vooral op Rusland en de omringende landen. Het mag dan wel een medium gericht op de internationale gemeenschap zijn, maar compleet objectief en vrij is media natuurlijk nooit in Rusland. Dat merkte in vooral toen over Milosevic werd geschreven met een enigszins heroische ondertoon. Kritische artikelen zijn misschien op een hand te tellen, maar ze zijn er wel.
Ik zit dus nog altijd in het Stroganov-telefoon-cafe (overigens met uitzicht op het chocolade-museum, waar (saillant detail) tevens de enige donker-gekleurde personen te vinden zijn, namelijk gehuld in apenpakje bij de ingang om met toeristen op de foto te gaan...), en sla mijn tijdelijke lijfkrant open. 'Schoolgirl stabbed in suspected hate crime'. Bam. Een negen-jaar oud Afrikaans-Russisch meisje is neergestoken in het centrum van St. Petersburg. En 'suspected hate crime' is wel een understatement, lees ik later: "They had enough time to paint a swastika and graffiti that read, 'Skinheads... we did it', before leaving unnoticed." En dit terwijl vorige week nog een van de moordenaars van een Tzadzik-jongetje van 7 werd vrijgesproken.
In de les vroeg ik vandaag Inna hoe zij denkt over dit probleem in de stad (In St. Petersburg schijnt met stip op nummer een te staan als het gaat om dit soort 'hate-crimes'). Inna erkent dat het een probleem is, maar het is volgens haar niet uniek in St. Petersburg. Ze zegt dat het overal in de wereld gebeurd, en dat de focus te veel op Rusland wordt gelegd. En ze wil ons op het hart drukken dat de meeste Russen er zelf erg veel last van hebben, maar wil eigenlijk nog liever beginnen met de les. Maar zou zo'n achtereenvolgende reeks van aanvallen in West-Europa plaatsvinden, zouden we dan niet allang met z'n allen de straat op zijn gegaan? Russen zijn redelijk tolerant, lees ik, maar hebben geen geschiedenis en cultuur van publiekelijk protesteren, ook al verafschuwen ze de zaak nog zo.
Dat is interessant, want niet ver hier vandaan ligt het voormalige Sovjet-land Belarus dat aan het begin van een grandioze revolutie staat, en mensen langzamerhand veel over hebben voor hun vrijheden. Tenminste, dat is te hopen. De laatste communistische/dictatoriale staat in Europa! (Daar moet zeker naartoe gelift worden dacht ik zo) Fascinerend, te bedenken dat het communisme hier reeds de souvenir-markt heeft veroverd. Ik heb trouwens laatst een Propaganda-burger gegeten in het Propaganda-restaurant...
Genoeg genoeg, mijn internettijd is bijna op, en ik moet nog een hostel in Tallinn zoeken. Ik wilde eigenlijk graag nog vertellen over mijn Russische gespreksvaardigheden, en vooral de eigenaardigheden die deze taal kenmerkt. En vooral hoe fantastisch het hier is, en dat ik eigenlijk niet naar huis wil, en dus zeker terug zal komen, over 'echte' Russen die ik heb ontmoet, en over mijn Trans-siberie-dromen...
Lieve mensen, Da Svidanya i spasiba chitat may pismo!
Mitra
Ohja: als iemand een leuk/cheap hostel in tallinn (of Krakow of Berlijn) weet, roep maar!
Het grootste land ter wereld, ja. En een land dat nog altijd enorm in beweging is, niet alleen economisch en politiek, maar vooral ook humanitair. Al een paar maanden gaan er berichten de wereld in over racistische aanslagen in Rusland. Afrikaanse studenten worden vermoord, Uzbekse of Tadzikse kinderen bedreigd. Een paar weken geleden las ik een artikel over de AntiFA, een anti-fascistische organisatie die in Rusland bijna net zo groot is als de neo-nazistische bewegingen. Deze punkers en skinheads (die hun subcultuur willen beschermen) hebben het gemunt op de racisten die door heel Rusland actief zijn, en gebruiken daarbij dezelfde middelen als hun gewraakten. De twee groeperingen ontmoeten elkaar vaak via internet en organiseren ergens in de binnenlanden soort fightclub-achtige taferelen, waarbij het nodige bloedvergieten gepaard gaat. Ik kreeg er een ajax-ado gevoel bij, alleen vermoed ik dat die Russen wat minder waarde hechten aan een mensenleven(plus dat kalashnikovs hier nog voor een habbekrats te verkrijgen zijn)...
Ik zit in het Stroganov-telefoon-cafe (heus, je kunt er daadwerkelijk naar een ander tafeltje bellen met een ongelooflijk antieke telefoon, maar dat is een ander verhaal), waar ik de St. Petersburg Times voor me heb liggen. De Times is, behalve internet, de enige nieuwsbron vindbaar in een taal die ik kan lezen. Hij komt zo'n drie keer per week uit en ik ben er altijd als de kippen bij. Het nieuws richt zich vooral op Rusland en de omringende landen. Het mag dan wel een medium gericht op de internationale gemeenschap zijn, maar compleet objectief en vrij is media natuurlijk nooit in Rusland. Dat merkte in vooral toen over Milosevic werd geschreven met een enigszins heroische ondertoon. Kritische artikelen zijn misschien op een hand te tellen, maar ze zijn er wel.
Ik zit dus nog altijd in het Stroganov-telefoon-cafe (overigens met uitzicht op het chocolade-museum, waar (saillant detail) tevens de enige donker-gekleurde personen te vinden zijn, namelijk gehuld in apenpakje bij de ingang om met toeristen op de foto te gaan...), en sla mijn tijdelijke lijfkrant open. 'Schoolgirl stabbed in suspected hate crime'. Bam. Een negen-jaar oud Afrikaans-Russisch meisje is neergestoken in het centrum van St. Petersburg. En 'suspected hate crime' is wel een understatement, lees ik later: "They had enough time to paint a swastika and graffiti that read, 'Skinheads... we did it', before leaving unnoticed." En dit terwijl vorige week nog een van de moordenaars van een Tzadzik-jongetje van 7 werd vrijgesproken.
In de les vroeg ik vandaag Inna hoe zij denkt over dit probleem in de stad (In St. Petersburg schijnt met stip op nummer een te staan als het gaat om dit soort 'hate-crimes'). Inna erkent dat het een probleem is, maar het is volgens haar niet uniek in St. Petersburg. Ze zegt dat het overal in de wereld gebeurd, en dat de focus te veel op Rusland wordt gelegd. En ze wil ons op het hart drukken dat de meeste Russen er zelf erg veel last van hebben, maar wil eigenlijk nog liever beginnen met de les. Maar zou zo'n achtereenvolgende reeks van aanvallen in West-Europa plaatsvinden, zouden we dan niet allang met z'n allen de straat op zijn gegaan? Russen zijn redelijk tolerant, lees ik, maar hebben geen geschiedenis en cultuur van publiekelijk protesteren, ook al verafschuwen ze de zaak nog zo.
Dat is interessant, want niet ver hier vandaan ligt het voormalige Sovjet-land Belarus dat aan het begin van een grandioze revolutie staat, en mensen langzamerhand veel over hebben voor hun vrijheden. Tenminste, dat is te hopen. De laatste communistische/dictatoriale staat in Europa! (Daar moet zeker naartoe gelift worden dacht ik zo) Fascinerend, te bedenken dat het communisme hier reeds de souvenir-markt heeft veroverd. Ik heb trouwens laatst een Propaganda-burger gegeten in het Propaganda-restaurant...
Genoeg genoeg, mijn internettijd is bijna op, en ik moet nog een hostel in Tallinn zoeken. Ik wilde eigenlijk graag nog vertellen over mijn Russische gespreksvaardigheden, en vooral de eigenaardigheden die deze taal kenmerkt. En vooral hoe fantastisch het hier is, en dat ik eigenlijk niet naar huis wil, en dus zeker terug zal komen, over 'echte' Russen die ik heb ontmoet, en over mijn Trans-siberie-dromen...
Lieve mensen, Da Svidanya i spasiba chitat may pismo!
Mitra
Ohja: als iemand een leuk/cheap hostel in tallinn (of Krakow of Berlijn) weet, roep maar!
-
28 Maart 2006 - 14:22
Bram:
(je hoeft natuurlijk niet twee keer naar al die sites te gaan... (foutje)) -
28 Maart 2006 - 20:09
Nazarski:
parchtig al die indrukken.we missen je en wachten met smart tot je ons alles audio-visueel nog meer plezier bezorgt. ja. de auto is weg en ik ben dus niet meer schuldig aan het vervuilen van het mileu. tot gauw. 1000 kusjes
Nazarski -
29 Maart 2006 - 00:53
Michel:
zeer verwerpelijke zaken, maar niettemin heel interessant om lezen van een insider als jij, over wat je kunt horen/zien over het grote onbekende rusland -
29 Maart 2006 - 18:44
Tycho:
Een universiteit van 500 meter lang en dan een klaslokaal waar bijna niemand in past, wat gaat er mis...Beetje goedkope cursus genomen Mitra...??? Nee hoor, lijkt me een heel boeiend verblijf. De foto's tonen de pracht en je verhalen deels de armoede. Niet te vergeten de leefwijze van de russen. Een zielige oma die toch een beetje van je profiteert. Het mag allemaal je bent er immers maar even. Krakow is een mooie stad. Robbert en ik zijn er even geweest...Over Robbert gesproken, moet weg...Ben al te laat, zo de boccel. gR -
31 Maart 2006 - 13:13
Robbert:
vind het ook rof -
31 Maart 2006 - 13:14
Robbert:
o en vergeet je me vodka niet... -
02 April 2006 - 17:30
Vivian:
Hallo Mit,
jeetje je hebt de 'Venice of the North' alweer verlaten.... Ben heel erg benieuwd naar alle live verhalen en foto's. Het klinkt allemaal erg herkenbaar dus het lijkt wel of er in 5 jaar niet veel is veranderd... Voor nu nog heel veel plezier in welk Oostblokland dan ook. Vermaak je en tot snel.
Kus
************************** -
03 April 2006 - 09:25
Marjolijn:
Jee wat gaat de tijd snel! Heb je interresante verhaaltjes gelezen en de foto's gezien. Wat een realistische sprookjes wereld zeg! Nog veel plezier en tot snel! Liefs -
03 April 2006 - 12:54
Aleksi:
labi labi(goodgood) -
05 April 2006 - 23:54
Bram:
WAAR BEN JE ??? -
06 April 2006 - 12:59
Mitra:
Ja ja! Ik leef nog hoor; hoewel de frequentie van mijn schrijverij iets is afgenomen. Dit is vooral omdat ik de afgelopen dagen veel onderweg ben geweest; van Petersburg naar Tallinn, van Tallinn naar Riga, en vandaag vertrek ik naar Warschau om door te reizen naar Krakov... Ik heb al veel geschreven in mijn hoofd, dus het komt er ongetwijfeld snel uit! Kus Mitra
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
