Kus uit Kiev
Door: Mitra
Blijf op de hoogte en volg Mitra
23 Augustus 2007 | Oekraïne, Kiev
Privjet Druzia!
Meneer Loekashenko kan weer opgelucht ademhalen: ik ben het land uit. Dinsdagavond stapte ik in een rijdende kamer door de nacht zuidwaarts, langs duistere landschappen en nucleaire waarschuwingsborden (althans, ik meen dat ik er een gezien heb). De grens over, naar het land dat de status van Wit-Rusland precies vier jaar geleden achter zich heeft gelaten. De Oekraine!
Over de treinreis op zich is een boek vol te schrijven, maar dat is voor later. Hoogtepunten waren wel mijn baboushka buurvrouw die me volstopte met allerhande versnaperingen, eigengeschild fruit en vooral goede raad in het Russisch. Ook het feit dat mijn bed vlak naast het toilet gelegen was, mag men een hoogtepunt noemen. De hele nacht was het dan ook een komen en gaan, en binnen de kortste keren was onze hele coupe op de hoogte van dat meisje uit Ghollanda die helemaal alleen in het verre oosten reist. Zodoende kreeg ik veel aanspraak, maar die gesprekken gingen niet veel verder dan 'Wat vind je van Belarus?'/'Ja, Mooi!', maar de gefronste gezichten spraken boekdelen.
Kiev dus. Bij aankomst op Vokzal Centralnja, voelde ik me terug in de westerse wereld. De vrijheid zat weer in de lucht, en hoewel ik weinig directe onderdrukking of beperkingen heb ervaren, was het net alsof ik de uitlaatgassen in Kiev weer beter kon inhaleren.
Mijn korte-termijn host Andy (ik mailde hem dinsdag of ik vanaf woensdag bij hem kon verblijven) staat op me te wachten bij de trollybushalte in de wijk waar hij woont. We lopen naar zijn flat, waar hij me meteen verblijd met een degelijke douche en wat te eten. Andy en ik hebben meteen lange conversaties, en hij wil alles weten van dat bizarre land Belarus. Zelfs voor Oekraiense begrippen is het daar een mysterie. 'Heeft die man echt een snor??', vraagt Andy nieuwsgierig. Gedurende de dag verken ik de internationale hoofdstad van de Oekraine, en adem de lucht in die boven het plein van de revolutie hangt. Beelden van tv komen terug op mijn netvlies, wat een unieke gebeurtennis was die Oranje revolutie. Maar als ik Andy ernaar vraag, klinkt hij niet echt enthousiast. Momenteel kijkt niemand hier meer echt positief terug op de verworven vrijheden van toen. Het parlement ligt in puin, of beter: er is geen parlement, en alles lijkt weer als vanouds. Maar toch wordt morgen (vrijdag) de onafhankelijkheidsdag groots gevierd. Tijdens dit schrijven worden op 50 meter van het internetcafe waar ik zit, tenten opgebouwd voor concerten en een toespraak van de grote man met nog altijd puisterig gezicht, Joesjenko. Wat een toeval, zul je zeggen, dat ik juist op die dag in Kiev ben. Maar dat toeval geloof ik bijna niet meer...
Morgen dus, een grote dag zou je zeggen. Maar nee, het enige interessante zou kunnen zijn dat er protestacties in de planning staan. Wat voor mijn natuurlijk het allerinteressants is:). Ik ga het zien, jullie horen of lezen dat gauw!
Maar, wat er ook gebeurd, Andy gaat niet naar het revolutieplein morgen. Hij vind dat veel te druk, en bovendien krijgt hij bijzondere gasten. Zijn appartement raakt steeds voller en internationaler. Maar deze gasten zijn wel razend bijzonder, althans naar mijn visie op de wereld: Ze komen namelijk uit het niet-bestaande/toch-bestaande 'land' Transdniestrie!! Een staatje van Moldavia, dat zichzelf onafhankelijk heeft verklaard. Mijn favoriete volgende reisbestemming! Waaaaah. We gaan dus morgen picknicken in het bos met drie televiesiejournalisten (!) uit Transdniestrie om iemands (?) verjaardag te vieren. Het moet toch niet gekker worden!
Gisteravond nam Andy me mee naar zijn favoriets chillbar, de gay-hangout van Kiev. Met wat van zijn vrienden dronken we er champagne en ervaarde ik een heel speciale avond. Bovenal slaap ik bij Andy op een bank op het balkon, wat mijn nachtrust in de extreme hitte hier erg goed doet.
Shit, mijn credits zijn over 2 min op... Ik zeg Da svidanya en Pakka!
Kus uit Kiev
Meneer Loekashenko kan weer opgelucht ademhalen: ik ben het land uit. Dinsdagavond stapte ik in een rijdende kamer door de nacht zuidwaarts, langs duistere landschappen en nucleaire waarschuwingsborden (althans, ik meen dat ik er een gezien heb). De grens over, naar het land dat de status van Wit-Rusland precies vier jaar geleden achter zich heeft gelaten. De Oekraine!
Over de treinreis op zich is een boek vol te schrijven, maar dat is voor later. Hoogtepunten waren wel mijn baboushka buurvrouw die me volstopte met allerhande versnaperingen, eigengeschild fruit en vooral goede raad in het Russisch. Ook het feit dat mijn bed vlak naast het toilet gelegen was, mag men een hoogtepunt noemen. De hele nacht was het dan ook een komen en gaan, en binnen de kortste keren was onze hele coupe op de hoogte van dat meisje uit Ghollanda die helemaal alleen in het verre oosten reist. Zodoende kreeg ik veel aanspraak, maar die gesprekken gingen niet veel verder dan 'Wat vind je van Belarus?'/'Ja, Mooi!', maar de gefronste gezichten spraken boekdelen.
Kiev dus. Bij aankomst op Vokzal Centralnja, voelde ik me terug in de westerse wereld. De vrijheid zat weer in de lucht, en hoewel ik weinig directe onderdrukking of beperkingen heb ervaren, was het net alsof ik de uitlaatgassen in Kiev weer beter kon inhaleren.
Mijn korte-termijn host Andy (ik mailde hem dinsdag of ik vanaf woensdag bij hem kon verblijven) staat op me te wachten bij de trollybushalte in de wijk waar hij woont. We lopen naar zijn flat, waar hij me meteen verblijd met een degelijke douche en wat te eten. Andy en ik hebben meteen lange conversaties, en hij wil alles weten van dat bizarre land Belarus. Zelfs voor Oekraiense begrippen is het daar een mysterie. 'Heeft die man echt een snor??', vraagt Andy nieuwsgierig. Gedurende de dag verken ik de internationale hoofdstad van de Oekraine, en adem de lucht in die boven het plein van de revolutie hangt. Beelden van tv komen terug op mijn netvlies, wat een unieke gebeurtennis was die Oranje revolutie. Maar als ik Andy ernaar vraag, klinkt hij niet echt enthousiast. Momenteel kijkt niemand hier meer echt positief terug op de verworven vrijheden van toen. Het parlement ligt in puin, of beter: er is geen parlement, en alles lijkt weer als vanouds. Maar toch wordt morgen (vrijdag) de onafhankelijkheidsdag groots gevierd. Tijdens dit schrijven worden op 50 meter van het internetcafe waar ik zit, tenten opgebouwd voor concerten en een toespraak van de grote man met nog altijd puisterig gezicht, Joesjenko. Wat een toeval, zul je zeggen, dat ik juist op die dag in Kiev ben. Maar dat toeval geloof ik bijna niet meer...
Morgen dus, een grote dag zou je zeggen. Maar nee, het enige interessante zou kunnen zijn dat er protestacties in de planning staan. Wat voor mijn natuurlijk het allerinteressants is:). Ik ga het zien, jullie horen of lezen dat gauw!
Maar, wat er ook gebeurd, Andy gaat niet naar het revolutieplein morgen. Hij vind dat veel te druk, en bovendien krijgt hij bijzondere gasten. Zijn appartement raakt steeds voller en internationaler. Maar deze gasten zijn wel razend bijzonder, althans naar mijn visie op de wereld: Ze komen namelijk uit het niet-bestaande/toch-bestaande 'land' Transdniestrie!! Een staatje van Moldavia, dat zichzelf onafhankelijk heeft verklaard. Mijn favoriete volgende reisbestemming! Waaaaah. We gaan dus morgen picknicken in het bos met drie televiesiejournalisten (!) uit Transdniestrie om iemands (?) verjaardag te vieren. Het moet toch niet gekker worden!
Gisteravond nam Andy me mee naar zijn favoriets chillbar, de gay-hangout van Kiev. Met wat van zijn vrienden dronken we er champagne en ervaarde ik een heel speciale avond. Bovenal slaap ik bij Andy op een bank op het balkon, wat mijn nachtrust in de extreme hitte hier erg goed doet.
Shit, mijn credits zijn over 2 min op... Ik zeg Da svidanya en Pakka!
Kus uit Kiev
-
24 Augustus 2007 - 12:16
A Uit A.:
Transdniestrie dus?
Geniaal. Punt is alleen dat ze inderdaad wel onafhankelijk zijn ,maar niemand in de wereld hen erkent behalve zijzelf. Dat maakt het nogal lastig. Mocht je er heengaan. Geheid gaan grensbeambten zanikken dat er iets niet goed is met je paspoort tenminste met busovergang. Gewoon tegengas geven (uitsluitend in het russisch) voordat je de euro's danwel grivna's uit je portemonee vliegen. Anyway, suc6 met je reis.
-
24 Augustus 2007 - 14:48
Mitra:
Mijn nieuwste transdniestrische vrienden zijn begonnen hun landje te verdedigen! Geen wapen, vrouwen of drugshandel te bekennen dus, dat ik dat maar goed in mijn oren knoop...:) Die reis laat echter nog even op zich wachten, aangezien ik as dinsdag helaas alweer op Hollandse bodem sta.
xM
ps. A uit A? Wie ben je? -
25 Augustus 2007 - 01:44
Almar:
Natuurlijk snap ik dat de gemiddelde burger niet zo veel van doen heeft met vrouwensmokkel en drugshandel. Daar vast niet. Mijn welkom was echter van minder vrolijke aard. Ach, als grensbeamte krijg je dan ook niet zo vaak een NL paspoort in je handen. Dus een lichte afperspoging is het altijd waard.
Heeft 3 weken Oekraine en Moldavie achter de rug. Leuk om het zo eens te aanschouwen.
PS: Zeg eens eerlijk...dat Russisch blijft toch buitengewoon lastig? -
25 Augustus 2007 - 20:10
Mamma:
ik mis je vooral en realiseer me dat het nog een paar dagen duurt voordat je hier weer bent, ondertussen volg ik je verhalen en hou mijn hart vast,hoop gauw je stem weer te horen, geniet nog van je reis, dikke kus, mam -
26 Augustus 2007 - 10:51
Mitra :
Mam, ik leef nog!! -
29 Augustus 2007 - 14:13
Frank:
Ik ben vorig jaar in Oekraïne geweest, al was het maar voor twee dagen. Ik had de kleinste en ook zuidelijkste officiele grensovergang gekozen, tussen Ustrzyki Dolne en Chyriv. Liftend bleek verreweg de snelste manier om Oekraïne in te komen. De trein staat aan de grens 1,5 tot 2 uur stil, om het onderstel aan de Russische danwel Poolse spoorbreedte aan te passen (wat natuurlijk nogal bizar is op een traject van drie kwartier). Een chauffeur kwam tot stilstand aan het eind van de wachtrij van mensen die de grens over wilden. Toen mocht ik uitstappen, en liep ik langs de rij van mensen die nog wel even drie of vier uur mochten blijven staan. Bij de eerste slagboom deed ik net alsof ik niet wist dat ik te voet niet de grens over mocht, waarop een Poolse douanier heel behulpzaam vroeg of ik mee mocht rijden met de mensen die net voor de slagboom in de auto zaten. Na die slagboom volgde nog 200 meter incheckgebied voor de grenscontrole. Daar moest ik officieel in de auto blijven, denk ik, maar mijn chauffeur raadde me aan weer naar voren te lopen, en zo was ik vrij vlot zo ver dat ik mijn paspoort mocht gaan laten zien. Grenscontrole was helemaal niet erg streng daar, op de officiele grenspost. Precies gelijk aan het gedoe als je van Frankrijk naar Engeland vaart.
Na de grens mocht ik meerijden naar Chyriv als ik 3 dollar betaalde. Ik had zowiezo geen zin om auto te rijden in mijn eerste dagen in Oekraïne ~ welk een arrogante belediging aan een natuurliefhebber. Ik wandelde rustig verder tot ik een soort interne tweede grenscontrole gewaar werd. Oekraïense douaniers kwamen me ophalen en ik mocht mee het grensmannengebouw in. Daar zat ik dan aan een jaren ’50 schoolbankje in een zaaltje vol met geel-blauwe versiering, artikel 1 van de Oekraïense grondwet op lettergrootte 300 punt en een grote foto van de president. Er kwam een Oekraïense douanier die Engels sprak en na een kwartier ofzo vonden ze dat ze genoeg vragen hadden gesteld. “And now you are free” luidde een van de laatste mededelingen, waarna ik nog in het Pools vroeg wat “goededag” in het Oekrains is.
En terwijl ik daar liep aan de Oekraïense kant van de grens (een fictieve scheiding van stukken land) stopten twee chauffeurs om mij spontaan een lift aan te bieden. Hm ja en het begon met een oude vrouw met een stapel grauwe bankbiljetten, die de functie van “kantor” had. I love Ukraine for it has no GWK! En twee koeien die op de weg stonden te kauwen. In twee dagen Oekraine heb ik geen enkele boer met een trekker gezien. Polen is een mooi land, maar Oekraïne is hemels!
Terug over de grens. In de buurt van Chyriv stak ik mijn liftduim op. De eerste vijf minuten achter een Oekraïense douanier die ook stond te liften. Met een Poolse zakenman reed ik mee naar de grens en nog verder. Er stond weer een rij van een paar uur, maar hij reed er gewoon langs, liet wat papieren zien in een mapje (met een foto van een Bruine beer en hemzelf die hij in Oekraïne of Rusland had geschoten) en daarna mochten we langs de eerste slagboom.
En hop, weer de Europese Unie in. -
30 Augustus 2007 - 21:11
Frank:
Hoi Mitra. De tweede keer is nooit leuk. Heb daarnet een reactie getypt, maar die ging dus mooi verloren in de digitale oneindigheid...
Ik ben een NPVVD-BOC, en op de BOC-site zul je ook een portretfotootje van mij aantreffen. Ik ben die Limburger van BOC, op het forum onder de naam Frank_NL. Verder zijn we beide HC - mijn gebruikersnaam is daar "fverhart".
Dit klinkt een beetje saai! Vandaag had ik mijn eerste verlofdag. Met drie weken reizen voor de boeg. Morgenochtend vertrek ik al liftend naar oost-Duitsland. Na een paar dagen ga ik door naar Polen, voor de 13e keer alweer...
Vandaag, op weg naar het vaderlijk huis in 's-Hertogenbosch kostte het toch wel 300 minuten om hier te komen vanuit de omstreken van Maastricht. Uitzonderlijk lang. Vaak heb ik in 10 minuten wel een rit naar Eindhoven of direct naar Den Bosch. In Maastricht kwam ik Kurt tegen, die naar Hamburg ging liften. We gingen dus samen, want hij wilde over de BOC-stad gaan. En omdat het wat tegen zat allemaal, zit hij hier nu lekker op de bank. Oh, ook hij is HC: "redsoxfankurt".
Ik kan me jouw en Willem's liftverhaal op BOC wel herinneren. Ik vond het ook leuk en komisch om te lezen, en ook mooi herkenbaar.
Zo, nu weet je wie jouw blog heeft gevonden :).
Pozdrowienia, i moze, do zobaczenia, dobre podroze!!
En sterkte met je terugkeer naar de lage landen ;)
Frank -
30 Augustus 2007 - 23:14
A Uit A:
Ik moet zeggen dat ik het verhaal aan de grens van Frank niet geheel kan onderschrijven.
Ik stapte op de trein van Krakow richting de Oekraine en bij de grens aangekomen stopte de trein (eindpunt) om vervolgens letterlijk 2 meter te lopen (andere kant perron) om op de trein richting Lvov te stappen. Dit kostte zeker geen twee uur hoewel het geen ICE treinen zijn. Anyway, sinds ook voor een bezoek aan de Oekraine de visumplicht is afgeschaft verwelkomen de Oekrainers EU burgers met veel plezier. Liften het snelst is een tweede punt. Tegenwoordig is vliegen vanuit NL naar PL ook budget te doen. Liften is gratis dat weet ik. Edoch uit eigen ervaring gaat na Duitsland de snelheid er behoorlijk uit. Hoelang duurde het liftwerk naar Berlijn eigenlijk vanuit NL? Uurtje of 8.
Zoals al eerder gemeld. Na Lvov kris kras door de Oekraine gereisd en tot de conclusie gekomen dat – oude mensen in Lvov Russisch spreken (hulpvaardige dame die mij incluis reisgenoot twee kaartjes verschafte rond de klok van half zes sochtends) – in Kiev reclame in de metro in het Oekraïens is terwijl op straat men Russisch spreekt – en dat de Krim de Russische costa is. Open deuren maar toch!
Andere grensverhalen volgen een andere keer. Transistrie was er inderdaad ook zo een, maar dat vat zit opzich vrij vol. (nooit vol genoeg ..dat dan weer niet).
Mitra, hoe is Petersburg trouwens bevallen? Weet nog wel dat ik aankwam. Snijdende wind bij een kleine 10 graden vorst. Maandje later was het er niet uit te houden zo heet. Heb er ook een tijdje gezeten allemaal in de goede oude studententijd.
Ну ладно, на сегодня все. Желаю тебе счастливого пути ! Между прочим как ты едишь домой если не секрет ? Эмайл я всегда с нетеpпением жду : almar_hinkema aapestaartje hotmail.com
-
10 September 2007 - 05:51
Frank Verhart:
Ha, A uit A. Uiteraard is vliegen sneller. Deze keuze staat alleen NIET in mijn evoked set, omdat vliegen voor mij zowel niet onder reizen als niet onder milieubewust gedrag valt. Dus. Den Bosch - Berlijn duurde ongeveer ehm 8 uur (5 liften in NL en 2 in D), en toen hadden we nog een uurtje of 4 nodig om naar Kloden te komen, een dorp in de omgeving van Wittenberg-Lutherstad, 150 km ten zuiden van Berlijn.
Liften van Lublin naar Stalowa Wola en van Krakow naar Kozy is me prima bevallen.
Hier nog een stukje dat ik op het autosnelwegen.nl forum heb gezet.
Afgelopen nacht zat ik in de bus van Stalowa Wola naar Krakau. Daar ging ik met de tram naar de eindhalte van lijn 22, aan de Zakopakianka, rijksweg 7 naar Zakopane, via Rabka Zdroj. En voor het vervolg plak ik hier even de tekst uit een mailtje.
I took a bus from my host in Stalowa Wola to Krakow at night, and went on by tram to the end of line 22, on Zakopakianka street. I walked a little bit further on, up the hill, and stick out the thumb just there on the bus stop after the traffic lights. It seemed not a great place, but after 30 minutes I got a lift to the junction of DK7 and DK52. Driver stopped exactly by the side of DK7 (road to Zakopane / Rabka), where it is not really allowed. And I walked back a bit, behind us was another car by the side of the road. Czechs who wanted to go to Cieszyn. Then I found for them on the map ~ they had some troubles to read it ~ where they had to go. And since their route was over Kozy, I asked if I could join them.
De Czechen reden niet in een Skoda uit 1984, maar in een oude Peugeot 309. Ik voel me wel lekker in zo'n wagentje. Had er weinig op tegen dat ik van Osnabruck tot Berlijn in een Mercedes SLK zat bij een chauffeur die 210 als kruissnelheid aan wilde houden (maar dit slechts twee keer haalde), maar ik ben er niet van overtuigd dat de wereld beter is geworden sinds de val van de Muur. Afijn, zoals bekend, ik zie de auto niet als vooruitgang en meer als het begin van het eind. En pik dan maar een graantje mee. Want zo kom ik wel in streken waar het nog wat rustiger is als in het pestpokkendrukke Nederland.
De enige geplande liftreis is nu nog die van Bystra (bij Rabka Zdroj, halverwege Zakopane en Krakow) naar Bemelen bij Maastricht. Dat wilde ik eigenlijk in ongeveer 36 uur voor elkaar krijgen. Wellicht met overnachting in de tent op een rustig plekje (oordoppen!) langs de weg. Hangt van de lifts af.
Frank -
16 September 2007 - 23:23
A Uit A.:
Persoonlijk lifte ik vanuit het idee om kosten sparen. Liften in oostelijke richting deed ik meestal tot aan Berlijn aangezien ik vervolgens veelal op een aansluitende nachttrein kon stappen. Bovendien spaarde je in nieuwe EU lidstaten relatief weinig geld uit.
Natuurlijk weleens doorgelift tot diep in Polen of de Balkan. Kwestie van tijd en zin. De snelheid gaat er dan een beetje uit. Voordeel ook als je een locale taal spreekt (jij Pools zoals ik begrijp). In Rusland veel grote sympatie ondekt onder bestuurders. Maakt het wel makkelijker. In Nederland poogde ik zoveel mogelijk van tankstation naar tankstation te liften ,maakte het wel wat makkelijker.
Mercedes SLK nog niet meegemaakt weleens twee Iraqi's (in DL) die een nieuwe Kangoo inreden en even max (195km/h) reden. Blij da'k toen heel uitstapte.
-
06 September 2009 - 16:09
Dad:
mooooooooooooooooonam!
helemaal thuis daar!!!
love ye
paps
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
